Jaką mamy wizję dziecka?

Postrzegamy dziecko jako człowieka, którego rozwój zależy m.in. od odpowiedniego zaspokojenia jego potrzeb.

Za najważniejsze z nich uważamy:

• potrzeba bezpieczeństwa,
• potrzeba akceptacji,
• samorealizacji,
• zabawy,
• kontaktów z innymi osobami,
• dobrych relacji z dziećmi i dorosłymi.

Dorośli:

• towarzyszą,
• wspierają rozwój dziecka,
• podejmują działania, które docelowo mają pomóc mu wejść w życie społeczne grupy, społeczeństwa,
• stawiają granice,

Szacunek dla dziecka:

• dziecko ma prawo do szacunku,
• uszanowanie woli dziecka – prawo do odmowy jedzenia,
• zajęcia, itp. - dzieci mają prawo do odmowy, ale jeżeli wiemy, że jemu to nie służy, próbujemy tłumaczyć.

Nasze zachowanie:
nie krzyczymy na dzieci, ale czasami reagujemy emocjonalnie aby np. ustrzec przed niebezpieczeństwem. Dzieci nie lubią gdy podnosimy głos.

• nie narzucamy swojej woli, gdy nie jest to konieczne
• nie poniżamy, nie wyśmiewamy, czy przezywamy,
• szanujemy jego prawa, które ma w przedszkolu,
• wspólnie z dziećmi ustalamy pewne prawa,
• są pewne granice wynikające z potrzeb innych i zasad bycia w grupie,

Z naszej wizji wynika, że dziecko ma pewne prawa, a nie że jest to istota, która ma wykonywać nasze polecenia.

Bardzo ważne są odczucia dziecka:
Dzieci mają prawo wyrażać swoje sądy – dzieci są zachęcane do mówienia własnego zdania.

Dzieci mają prawo odczuwać i wyrażać swoje emocje zarówno pozytywne jak i negatywne. Przy odczuciach negatywnych staramy się pomóc znaleźć dziecku sposoby (akceptowane społecznie) wyrażania tych uczuć np. jestem zły, bo kolega mnie uderzył > co mam z tą złością zrobić?

Zwracamy uwagę na to co dzieci mają do powiedzenia na różny temat. Mają prawo być wysłuchane.

Dziecko jest twórczą osobą, o ogromnym potencjale, mającym duże możliwości, chętne do odkrywania świata. Wspieramy dzieci w ich pomysłach i pomagamy im realizować ich potrzeby. Również proponujemy zajęcia, zabawy, które obejmują strefę najbliższego rozwoju, tzn. takie, które „wyprzedzają o krok” jego obecne możliwości.

Dziecko jest jednostką autonomiczną, lecz jest związane z osobami dorosłymi, gdyż „organizują mu świat”, zaspokajają podstawowe potrzeby. Dziecko jest zależne od dorosłego w wymiarze materialnym: niematerialnym. Dorosły jest potrzebny by dziecko mogło się rozwijać.

Dziecko powinniśmy wspierać, kiedy potrzebuje naszej pomocy. Również wtedy gdy nie prosi, ale my dostrzegamy i że takiej pomocy potrzebuje. Musimy to jednak robić z wyczuciem. Zawsze ktoś z nas jest gotowy pomóc dziecku. .

Granice:
Dziecko ma swobodę w działaniu. Granice tego działania wyznaczają bezpieczeństwo oraz zasady współżycia społecznego (interes innych – potrzeby innych). Każde nasze działanie w przedszkolu służy budowaniu poczucia własnej wartości dzieci, poczucia sukcesu, ale też czasem poznawaniu własnych możliwości.